i nikt mnie nie uprzedził

I nikt mnie nie uprzedził, że wolność

może polegać także na tym: że

siedzę w komisariacie z brulionem własnych wierszy

ukrytym (co za przezorność) w nogawce zimowej bielizny,

podczas gdy pięciu cywilów z wyższym wykształceniem

i jeszcze wyższymi poborami traci czas

na analizę śmieci wyciągniętych z moich kieszeni:

biletów tramwajowych, kwitu z magla, brudnej

chustki do nosa i tajemniczej (skonam ze śmiechu) kartki:

"włoszczyzna

puszka groszku

koncentrat pomid.

ziemniaki".

i nikt mnie nie uprzedził, że niewola

może polegać także na tym: że

siedzę w komisariacie z brulionem własnych wierszy

ukrytym (co za groteska) w nogawce zimowej bielizny,

podczas gdy pięciu cywilów z wyższym wykształceniem

i jeszcze niższymi czołami ma prawo

obmacywać wnętrzności wyszarpnięte z mojego życia:

bilety tramwajowe, kwitek z magla, brudną

chustkę, a nade wszystko (nie, tego nie zniosę) tę kartkę:

"włoszczyzna

puszka groszku

koncentrat pomid.

ziemniaki";

i nikt mnie nie uprzedził, że cały mój glob

to ten odstęp, dzielący przeciwne bieguny,

między którymi nie ma właściwie odstępu

-pan Stanisław Barańczak pomaga mi w pracy.